Eind 2019 verenigde zich een groepje ouders van kinderen zonder passend onderwijs. Zij leerden elkaar kennen via social media waar ze informatie en tips deelden over de regels rondom (passend) onderwijs en zich verbaasden over de gang van zaken hieromtrent.
Dit groepje was en is ervan overtuigd dat dit probleem voor veel meer kinderen speelt dan wordt aangenomen. Daarom zijn zij initiatiefnemers van de groep ‘Boze Ouders’. Al snel was er een website en een Facebookgroep. Het idee ontstond een actie te organiseren met als doel zichtbaar te maken dat een heel grote groep kinderen geen (passend) onderwijs krijgt.
Dat met name de uitvoering van de wet passend onderwijs, ver onder de maat is.
Dat scholen vaak de regels niet kennen en/of zich daar niet aan houden.
Dat de vele mogelijkheden om aanpassingen te doen om het onderwijs passend te maken, die meestal niet worden ingezet.
Dat de informatievoorziening vanuit scholen zowel kwantitatief als kwalitatief, ver onder de maat is.
Dat de registratie van kinderen die geen (passend) onderwijs krijgen te wensen overlaat. Hierdoor is het werkelijke aantal niet inzichtelijk. En blijft de omvang van dit probleem ‘onder de radar’.
Dat ouders zich vaak bezwaard voelen om op te komen voor hun kind, uit angst om als ‘lastig’ en veeleisend te worden weggezet. Ouders denken vaak dat zij de enige zijn.
Ouders met hun klachten nergens terecht. Bij inspectie kan gemeld worden, maar deze neemt ze niet in behandeling. Inzet van een onderwijsconsulent kan pas als het samenwerkingsverband én het schoolbestuur zich over de kwestie hebben gebogen. Hier gaat veel tijd overheen. Tijd waarin de situatie voor zowel het kind als de leerkracht niet beter wordt en de relatie tussen ouders en school vaak ook niet.
Dat het hierboven gestelde juist is, blijkt uit de inmiddels meer dan 1100 reacties op de enquête.
Opvallend is dat zeer duidelijk blijkt dat het ontwikkelingsperspectiefplan, een ‘tool’ om de onderwijs- en ondersteuningsbehoefte van zowel het kind als de leerkracht, niet wordt gehanteerd zoals deze is bedoeld en zou moeten werken. Ook ervaren respondenten een groot kennistekort bij scholen en geven aan dat leerkrachten onvoldoende worden ondersteund in hun werkzaamheden. Daarnaast geeft een groot deel van de respondenten de schoolomgeving als onveilig te ervaren.
De resultaten van de enquête worden eerst aangeboden aan de inspectie, op 20 januari 2020 om 14.00 in Utrecht. Daarna wordt deze gepubliceerd op de website www.bozeouders.nl.
Boze Ouders willen graag:
- Dat een meldpunt wordt ingericht waar ouders in een vroeg stadium terecht kunnen;
- Dat wordt erkent dat er op dit moment geen inzicht is in aantallen (gedeeltelijk) thuiszitters;
- Dat zij in het proces worden ondersteund, liefst door ervaringsdeskundigen;
- Dat onderzoek wordt gedaan naar het aantal kinderen dat geen passend onderwijs krijgt, niet (alleen) thuiszitters;
- Dat inspectie controleert op de naleving van de zorgplicht. Niet (alleen) ten aanzien van het zoeken naar een ándere school, maar met name ten aanzien van het punt van het zoeken naar en inzetten van het juiste onderwijsaanbod en de juiste ondersteuning op de school van inschrijving;
- Dat wordt ingezet op het verbeteren van kennis op de werkvloer;
- Dat er structureel contact wordt onderhouden tussen de onderwijsinspectie en (een vertegenwoordiging van (Boze) ouders.
15 replies on “Over Ons”
Goedendag, ik heb mij net opgegeven voor de bus als er nog plek is. Ik sluit mij graag aan bij jullie initiatief. Als ik iets moet doen dan hoor ik het graag. Ik heb nu nog een dagbesteding (met onderwijs maar dat zeggen we niet hardop) voor 18 plus. Jongere leerlingen blijven zich toch aanmelden. Als ze uit een andere gemeente komen dan Rotterdam wordt er soms toch wel een PGB voor afgegeven.
Goedenavond,
Allereerst mijn complimenten en dank voor jullie initiatief ik had t eerlijk gezegd al opgegeven.
Heb ondenkbare en bizarre situaties meegemaakt met me 2 kinderen de een werd naar + klas gestuurd die daarvoor per leerling een hoop overheidssteun ontvingen.
Maar na onderzoek en vele inzage verzoeken over info over de zogenaamde + klas
Kwam aan t licht dat de school al 4 jaar geld kreeg voor de + klas maar dat die helmaal niet bestond
Advocaat genomen klachten ingediend maar niets
Dit is een van de dingen waren helaas nog meer onaanvaardbare situaties en nog steeds maar al die instanties dekken elkaar
Tenmiste zo ervaar ik t
Ik wil me graag aansluiten bij u groep als dat kan en helpen met wat dan ook
Alleen een donatie vind ik niet genoeg ik wil graag helpen om deze onrecht openbaar te maken en te bestrijden
Goedenavond Mourad,
Dank u voor de complimenten> helaas is het nodig op te komen voor onze kinderen.
Aansluiten kan het beste in de Facebookgroep: http://www.facebook.com/groups/bozeouders
Als u mee wilt in de bus om onze collectieve klacht bij de inspectie in te dienen, bent u ook van harte welkom. Stuur dan even een email naar info@bozeouders, met naam, woonplaats en mobiel telnummer.
Op deze site kunt u de enquête invullen (dit is de collectieve klacht).
Supporten middels GoFundMe (voor het bekostigen van de actiedag): gf.me/u/wkus44 (elke euro helpt!)
Wie weet tot ziens!
Herkenbaar dit ben alleen geen ouder maar zelf slachtoffer van het scholen systeem, ben nu 32 jaar jong en nog steeds achtervolgt het me (11 scholen gezien) 0,0 diploma. waardoor ik moeilijk aan het werk kom, en ja ik kan morgen werken als ik wil, maar dan lopendebandwerk ben ik niet het type voor. Dit wou ik ff kwijt, wat jullie doen waardeer ik heel erg.
Beste M. Maar laat het je niet in de weg zitten! Diploma’s zijn belangrijk, maar ook zonder kan door: er zijn meer manieren om te laten zien wat je kan.
Dank je wel voor je berichtje! Dat doet ons heel goed!
Ik heb alle problemen van de andere kant meegemaakt, was werkzaam als Intern Begeleider. Scholen en leerkrachten willen de kinderen echt zo goed mogelijk begeleiden, maar ……..
1. Aanvragen bij SWV voor extra mogelijkheden worden moeilijk gemaakt door te veel papierwerk, tijdrovende extra besprekingen, meer papierwerk en weer wachten op n reactie. Tuurlijk moet er een soort controle zijn door het SWV, maar ze maken het t liefst zo moeilijk dat de aanvraag stagneert.
2. Als het arrangement dan gelukt is, moet een school op zoek naar iemand die dit kan invullen en komt vaak terecht bij dure oplossingen. Dus de leerling krijgt weer minder.
3. Zorgleerling is niet de enige leerling in de groep die extra aandacht nodig heeft, regelmatig versterken meer zorgleerlingen in een groep, onbedoeld elkaars problemen.
4. Er zijn ook leerlingen in de groep, die aandacht “eisen”, de verwende prinsjes en prinsesjes, die niet gewend zijn te moeten wachten, laat staan een ander te helpen.
Bovenstaande is n korte samenvatting van een heel ingewikkelde materie. Kinderen zijn niet samen te vatten, ieder is (gelukkig) anders en dat maakt het werk juist ook leuk. Ik ben heel trots op al die collega’s met wie ik heb samengewerkt en wat zij elke dag deden en nog doen.
Jammer dat ik jullie nu pas heb ontdekt (bericht bij de NOS). Wij kennen en herkennen de problematiek en wij hebben zelf allerlei constructies bedacht om extra ondersteuning te krijgen op de SBO en thuis (voor het onderwijs). Is een drama zoals het nu geregeld is. Ik begrijp de reactie van Sandra maar er is geen enkele school die een vuist maakt naar de samenwerkingsverbanden en ondersteuning afdwingt. Het lijkt er vaak op dat daar een stel bestuurders zit die een salaris consumeren en en een deel van het geld zonder plannen verdeeld over scholen die aangesloten zijn. @Sandra… als je niet met die verwende kinderen kan omgaan kan je beter een andere baan zoeken.
Kind een jaar thuis gehad en nog geen passend onderwijs. Bijna alles is herkenbaar. Twee punten die me nu te binnen schieten:
– Onderwijsconsulent was zelf een rugtas, als hij/zij zich ermee bemoeid moet het wel heel erg zijn. En zorgde dat de ‘lastige ouders’ nog maar even nog meer op achtergrond terecht komen. Onderwijsconsulent zorgde dat deuren dicht gingen.
– Een thuiszittend kind wordt om nog eens extra bestempeld door deze tijdrovend te onderzoeken door ondeskundigen, terwijl thuiszitsituatie en leeftijd zaken überhaupt niet te meten zijn. Vervolgens wordt privacyschending op grote schaal de onjuiste info heerlijk verspreid of wordt je gedwongen deze te verspreiden om kans te hebben op mogelijk iets.
Heel herkenbaar allemaal. Van 2013 tot en met 2017 hebben wij met alle door jullie genoemde facetten te kampen gehad binnen het reguliere onderwijs en zelfs binnen speciaal onderwijs. Graag willen wij ons verhaal delen met jullie. Facebook heb ik niet. Heeft u mailadres? Op dit moment gaat het goed met ons kind. MBO opleiding die nu gevolgd wordt, doet er alles aan om ons kind de opleiding te laten halen. Het kan dus wel. En het is niet eens zo moeilijk. Waar een wil is, is een weg. Simpele aanpassingen en gepaste begeleiding waarbij het kind en de ouders gehoord worden uitgaande van wat het kind nodig heeft. Eerlijkheid vanuit het onderwijs wat ze wel kunnen leveren en wat extern gehaald moet worden. Dit brengt het kind zoveel verder en het allerbelangrijkste: het krijgt het zelfvertrouwen in eigen kunnen ondanks de beperkingen weer terug! Ben ook benieuwd waarin wij jullie kunnen helpen naast het invullen van enquete en doneren.
Helaas gemist deze actie. Had graag meegedaan. De onmacht die je als ouder voelt, de dreiging met veilig thuis. De slopende worsteling waarin je als ouder helemaal alleen staat. De schaamte dat je kind kennelijk niet in het huidige onderwijssysteem past, het kind er ongelukkig is, maar het naar school moet. Met als gevolg enorme onderwijsachterstand, juist door het naar schoolgaan, die voorkomen had kunnen worden. Minder rigide met het systeem omgaan, serieus maatwerk zoeken, zou al heel wat problemen op lossen. We hebben bizarre incompetentie meegemaakt op zogenaamd speciale scholen. Maar je kunt er niets mee, want als ouder van een zorgleerling zit je in een heel kwetsbare positie. We hebben echt machtsmisbruik ervaren op meerdere scholen. De misstanden moeten worden aangekaart, individuele verhalen zijn te ongeloofwaardig en worden afgedaan als incident of schuld van dramouders met te hoge verwachtingen/eisen. Alleen gebundeld hebben ze misschien enige zeggingskracht.
Wat is het fijn om te lezen dat wij niet de enige zijn, en tegelijkertijd beangstigend dat het schoolsysteem na 4 jaar ook vol zit met misstanden. Ons kind is net 4 geworden (heeft Diabetis I), zit op een plus groep van een kinderdagverblijf. Wij worden al een half jaar met dwang en drang geconfronteerd, chantagebrieven en gebroken beloften. Het komt op ons over dat men hem liever kwijt is dan rijk. Terwijl hij een goede stijgende lijn laat zien, en onze logopediste het met ons eens is dat nog een periode rustig ontwikkelen op deze plek, waar hij gelukkig is, het beste voor hem zou zijn. Onze hoop is dat hij voor 5 jaar wellicht regulier nog kan halen, maar van alle kanten (school, gemeente, vroeghulpdiensten) wordt je gepusht op beslissingen te maken die je niet wilt voor je kind. Gister nog werd ik door de vroeghulpcase manager gepusht om mijn kind in te schrijven voor een MKD waar we nog niet eens gekeken hadden. Mijn antwoord mag duidelijk zijn, maar god alle machtig, wat moet ik mijn best doen om diplomatiek te blijven. Ons kind is 4, maar ik ben nu al alle vertrouwen kwijt in het schoolsysteem.
Ik kan de enquete helaas niet invullen omdat de meeste vragen niet van toepassing zijn voor een kind die nog nooit een school van binnen heeft gezien. Met 4 jaar, ASS, een afwijzing voor cluster 2 en regulier en alle SBO scholen zitten voor dit schooljaar vol. Uit nood moet hij nu terug naar de creche in afwachting van een passende plek. Is de enquete hier op aan te passen dat deze ook relevant is voor ouders van wie het kind de schoolcarriere nog moet beginnen?
Helaas te laat ontdekt, maar; I’m in!
Ben bekend met beide kanten van het systeem. Daardoor geen problemen gehad met Veilig Thuis, maar wel een zwaar getraumatiseerd kind… En gemeente die druk uitoefent om mijn dochter maar zo snel mogelijk weer uit de jeugdwet te krijgen om kosten te reduceren.
Wat een verhalen allemaal en wat een herkenning. Bij ons gezin was niets aan de hand (afgezien van het feit dat onze jongste dochter niet goed was in rekenen. Beide dochters hebben de basisschool ‘normaal’ doorlopen tot de directrice een melding deed bij Veilig Thuis. We zijn nu drie jaar verder: onze jongste werd de dag voordat ze in groep 8 zou beginnen van school verwijderd ( en ik weet nóg niet waarom!). Je komt in een gekkenhuis terecht: van het kastje naar de muur, van onderwijsconsulent naar de onderwijsgeschillencommissie. Na drie weken kon de jongste terecht op een christelijke school ( godzijdank!) voor haar laatste basisschool jaar, maar dáár waren we er niet mee: van Veilig Thuis kregen we de Raad voor de Kinderbescherming op ons dak, van hen een OTS. ( hoe traumatiserend is het voor een 12 en 14 jarige om voor een rechter te moeten verschijnen omdat je ouders beschuldigd worden van mishandeling omdat ze niet meer naar school willen). Scholen werkten ook niet mee. Van de regen in de drup.
Na een heel boos telefoontje en geleur met onze kinderen zitten ze nu op het speciaal onderwijs. Zitten ze daar ‘passend?’ Ik weet het niet. Ze hebben het er (als één van de weinige meisjes tussen heel veel jongens) niet erg naar hun zin. Soms zakt de moed me in de schoenen en denk ik : Ik laat ze nooit meer naar school gaan, maar ja… dát moet je juist niet tegen mensen in het onderwijs zeggen..
en nu? Ik blijf vertrouwen houden in mijn kinderen want díe moeten het doen. Ik luister naar ze, probeer maar ’tactisch te manoeuvreren’ tussen alle ( verplichte) hulpverlening, school en andere instanties.
Ik zal niet vertellen over de spanningen die het thuis geeft, want ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben waarbij de relatie ook nog eens onder druk komt te staan.
Zo ‘modderen’ we door. Mijn geweldige meiden ( want het zíjn leuke meiden mét pubergedrag, dat ze niet mogen laten ‘zien’ , want dát kan weer verkeerd uitgelegd worden) zullen echt wel groot worden en hun eigen weg ontdekken.
Ik wil alle ouders die in een vergelijkbare óf ergere situatie als de onze zitten een heel groot hart onder de riem steken.
Geen enkele ouder wil ‘de boze ouder’ zijn. We doen het allemaal omdat we van onze kinderen houden en ze zo goed mogelijk willen begeleiden in hun tocht naar volwassenheid!
Sterkte allemaal!
Ik ben wel benieuwd wat Boze Ouders nu verder van plan is en wat is daarvoor verder nodig?